کد خبر:35424
پ

به گزارش روزانه نیوز ،در روزهای گذشته در گوشه وکنار این شهر باستانی شاهد قطع درختان تنومند بودیم واز یاد برده بودیم که در تابستان با این درختان شاخه شکسته کار داریم ومتاسفانه از گشت های ویژه هم که نظارت بر این مهم نمایند خبری نبود شاید هم ما ندیدیم امیدوارم با اندکی دلسوزی که همیشه مسئولین گرامی سراغ داشته وداریم که به این مسئله هم گوشه چشمی بیندازند .
انسان نخستین ، زندگی خود را از طبیعت می دانست سلامت خود را در طبیعت می دید ، با طبیعت سخن می گفت ودر غارها به یادگار می گذاشت ورابطه خود را با طبیعت رابطه ای عمیق می دانست.
همه چیز انسان از طبیعت بود درعین حال که در طبیعت زندگی می کرد با طبیعت دوست بود وصدمه ای به آن وارد نمی کرد وهرچه در آن بود برای او مقدس بود بااین که درک انسان نخستین خیلی کمتر از انسان قرن 21بود ودر آن زمان هنوز صدای زنگ خطر طبیعت به صدا در نیامده وطبیعت آرام بود اما او با طبیعت به مهربانی رفتار کرد وطبیعت را برای ما به امانت گذاشت .اما امروز انسان بین جلوه های طبیعت دیواره های سنگی کشیده ودر این دیوارها چیزی جز آشفتگی ، دود ،آلودگی ، میلگرد وتیرآهن سربه فلک کشیده ، ذهن های ناآرام ، انسانهای بیمار ، محیط زیستی آلوده ، درختی قطع شده ،آبی ناسالم چیزی وجود ندارد. اما این آن تمدن قرن 21نیست بلکه ویرانگری است وانسان آن آرامشی را که می خواست با پیشرفت به دست آورد با فاصله گرفتن از طبیعت وتخریب آلوده سازی آن از دست داده است .
این مساله بیانگر این است که هر آن جاانسان خواسته است با حرص وطمع دست به سوی طبیعت ومنابع ملی دراز کند ، این موهبت های خدادادی دست رد به سینه او زده واین پرسش او را بی جواب گذاشته اند ، اما انسان باهوش عصر تمدن هنوز درک نکرده وباور ندارد که مرگ حتی یک درخت ،یعنی مرگ تدریجی انسان.
حال که علاوه برصدای زنگ خطر طبیعت آژیرهای قرمز طبیعت نیز به شکل بلایای طبیعی از هر گوشه وکنار می خواهند فریاد بزنند که تعادل در طبیعت بهم خورده وبه تقابل وحرص وطمع تبدیل شده اگر انسانها کمی به گوش باشند ،خواهند شنید وخواهند فهمید که نباید ساکت بماند بلکه باید دست در دست هم داده تا بار دیگر طبیعت به آرامش دیرینه خود برسد . ای کاش ما مراقب رفتارمان با طبیعت بودیم می دانستیم این درختان تنومند هدیه ای خواهند بود از ما برای نسل آینده ومکانی خواهد برای آرامش انسان ها، چتری برای روزهای بارانی .
قطع درختان توسط عده ای سودجو نه تنها طبیعت بلکه زندگی انسانها را نیز به خطر می اندازد حالیا با توجه به کم شدن بارش های جوی و کم آبی های اخیر، افزایش ریزگرد ها و گرم شدن هوا این سوال مطرح میشود که که آیا نباید زنگ خطر طبیعت را به صدا درآورد ؟ آیا باید شاهد مرگ درختان تنومند درچندقدمی شهر ودیارمان باشیم ؟ آیا نباید قانونی باشد که با متخلفان و قاچقیان چوب برخورد جدی نماید ؟
لذا از استاندار محترم همدان و مسئولین زیربط تقاضا دارم در این باره با جدیت برخوررد نماید تا دیگر شاهد مرگ درختان نباشیم
پرويز ملك زاده محقق علوم باغي وگياهي

کلیدواژه : زنگ خطرصداطبیعت
ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کلید مقابل را فعال کنید