اسناد راهبردی و بالادستی مربوط به سیاست خارجی در کشورهای توسعه یافته معمولاً حاکی از تصور و ادراک کلان نظام حاکم از محیط راهبردی سیاست بینالملل و روندهای جهانی حاکم بر آن است. بر اساس این اسناد، که حاصل جمع و برآیند برداری تمام جهات مرتبط با حوزه سیاست خارجی در نظام مدیریتی کشور است، نحوه مواجهه و ارتباط نظام حاکم با محیط راهبردی خارجی تصویر و خطوط کلان آن معین میشود.
به گزارش روزانه نیوز با ترسیم نمودار تحول نگرش روسیۀ پساشوروی به ایران، جابه جاییهایی با شدت نوسان گسترده قابل مشاهده است که در یک سوی آن، ایران به مثابه «متحدی مطمئن و قابل اتکا در منطقه و جهان» و «متحدی در برابر دشمان مشترک» و در سوی دیگر به عنوان «تهدید جنوبی و به منزله ابزاری برای تنظیم روابط با غرب» مورد شناسایی قرار گرفته است.
یکی از جلوههای عملی این نوسان، در ارائه دو رای متفاوت و مهم در شورای امنیت سازمان ملل متحد در قبال ایران مشاهده میشود، مخالفت و وتوی قطعنامه ضد ایرانی شورای امنیت در ۲۶ فوریه ۲۰۱۸ و موافقت و رای به قطعنامه ضد ایرانی ۱۹۲۹ در ۹ ژوئن ۲۰۱۰ است.
«ایران در هندسه سیاست خارجی روسیه» عنوان کتابی به قلم محمد شاد است که وی در این اثر کوشیده است تصویری منطبق با واقعیت، از نحوه سیاستگذاری خارجی روسیه در مقابل ایران و عناصر دخیل در شکلگیری این سیاستها ارائه دهد. خبرگزاری میزان در نظر دارد هر روز برشی از این کتاب را با خوانندگان خود به اشتراک بگذارد.
اسناد راهبردی و بالادستی مربوط به سیاست خارجی در کشورهای توسعه یافته معمولاً حاکی از تصور و ادراک کلان نظام حاکم از محیط راهبردی سیاست بینالملل و روندهای جهانی حاکم بر آن است. بر اساس این اسناد، که حاصل جمع و برآیند برداری تمام جهات مرتبط با حوزه سیاست خارجی در نظام مدیریتی کشور است، نحوه مواجهه و ارتباط نظام حاکم با محیط راهبردی خارجی تصویر و خطوط کلان آن معین میشود.