مادربزرگ همیشه روی ایوان منتظرمان می‌نشست و همینکه درب خانه باز می‌شد، آغوش گرمش، پناهمان بود؛ طوری ما را می‌بویید و می‌بوسید که وجودمان پر می‌شد از محبتش؛ دستان چروکیده‌اش با تارهای موهایمان بازی می‌کرد و وجودش چنان آرامشی داشت که دلمان نمی‌خواست از او جدا شویم.
به گزارش روزانه نیوز، آن موقع‌ها خیلی کوچک بودم؛ اما یادم هست وقتی مادرم چمدان سفر را می‌بست، همه وجودمان شاد می‌شد چون قرار بود جایی برویم که برایمان از خانه خودمان هم قشنگ‌تر و راحت‌تر بود. جایی برویم که صاحبان خانه مدام قربان صدقه‌مان می‌رفتند و هر خرابکاری و شیطنت که می‌کردیم، خم به ابرو نمی‌آوردند.
دلمان لک می‌زد برای بوی نان تازه که همان لحظه از تنور بیرون آمده بود؛ تکه نانی به دست گرفته و به سراغ مرغ و خروس‌ها می‌رفتیم و تکه نانمان را بین خودمان و آنها تقسیم می‌کردیم، می‌خندیدیم و صدای خنده‌یمان در حیاط خانه می‌پیچید؛ شیطنتمان گل می‌کرد و درب لانه مرغ و خروس‌ها را باز می‌کردیم؛ حالا این آقا خروسه بود که دنبالمان می‌دوید و ما هم فرار می‌کردیم؛ سرعتش آنقدر زیاد بود که در نهایت با زخم ناشی از حمله خروس، در بغل پدربزرگ و مادربزرگ اشک می‌ریختیم و خودمان را برایشان لوس می‌کردیم.
مادربزرگ همیشه روی ایوان منتظرمان می‌نشست و همینکه در باز می‌شد، آغوش گرمش، پناهمان بود؛ طوری ما را می‌بویید و می‌بوسید که وجودمان پر می‌شد از محبتش؛ دستان چروکیده‌اش با تارهای موهایمان بازی می‌کرد و وجودش چنان آرامشی داشت که دلمان نمی‌خواست از او جدا شویم.
لحظاتی بعد، پدربزرگ در چارچوب در ظاهر می‌شد، گاهی اوقات هم روی سجاده و در حال نماز خواندن پیدایش می‌کردیم و اینجا بود که از سر و کولش بالا می‌رفتیم. یکی مُهرش را بر می‌داشت و دیگری تسبیحش را. خلوتش را با خدایش می‌شکستیم و خانه را از هیاهویمان پُر می‌کردیم.
بهترین روزهای زندگی‌مان در آن خانه رقم می‌خورد؛ هر غذایی که هوس می‌کردیم، شام آن شب بود؛ هر چه می‌خواستیم فراهم بود؛ عینک مادربزرگ را قایم می‌کردیم و عصای پدربزرگ را. بعد از اینکه کلی دنبالشان می‌گشتند با مهربانی و مثل قهرمان‌ها، برایشان عصا و عینک را از مخفیگاهمان می‌آوردیم و آنها هم چهره شاد به خود می‌گرفتند کلی قربان صدقه‌مان می‌رفتند و حتی گاهی مقداری شکلات و نخود و کشمش، جایزه می‌گرفتیم.
حالا سال‌ها می‌گذرد و ما هم پدر و مادر شده‌ایم و پدر و مادرمان، پدربزرگ و مادربزرگ؛ سال‌هاست که پدربزرگ و مادربزرگمان را به خاک سرد سپردیم و حسرت آن روزهای شیرین را بردل داریم؛ اما فرزندان ما، همان احساسی که ما به پدربزرگ و مادربزرگمان داشتیم، به پدر و مادر ما دارند اما چقدر حواسمان به پدربزرگ و مادربزرگ است؟
پدر بزرگ و مادربزرگ هم روزی، همسن ما بودند و این گذر عمر، حالا آنها را پیروفرتوت کرده است و روزی نیز ما به این مرحله خواهیم رسید؛ این روزها که کرونا هم دست از سر مردم ما بر نمی‌دارد و در کشورمان جاخوش کرده است، پدربزرگ و مادربزرگ‌ها تنهاتر شدند.
نمی‌گوییم راه بیفتید و در این شرایط کرونا، دور و برشان را شلوغ کنید و خدای ناکرده، بیمارشان کنید اما کرونا هم نباید بهانه‌ای باشد که اصلا یادی از آنها نکنیم و به آنها رسیدگی نکرده و مایحتاجشان را خریداری نکنیم!
اکرم 35 ساله مادر یک فرزند 8 ساله است؛ به خبرنگار فارس گفت: سال‌هاست که پدر و مادر پدرم فوت کردند و پدر مادرم هم فوت کرده است اما مادر مادرم در قید حیات است؛ او در شهرستان زندگی می‌کند؛ یکی از دایی‌هایم هم همان نزدیک منزل مادربزرگم، خانه دارد و به او سر می‌زند و وسایلی که نیاز است را خریداری می‌کند. ما عید امسال به خاطر کرونا، به خانه مادربزرگ نرفتیم. ولی هر هفته با او تلفنی صحبت می‌کنیم و جویای احوالش هستیم.
وی ادامه داد: هر بار که به مادربزرگ زنگ می‌زنیم با همان لهجه شیرین محلی‌اش می‌گوید نگران من نباشید. شما مواظب خودتان باشید. آرزوی من، سلامتی شماست. از صدای لرزانش می‌فهمیم که اشک می‌ریزد. می‌دانیم دلش تنگ شده است خب دل ما هم تنگ شده است خب چه می‌توانیم انجام دهیم.
مریم 38 ساله، کارشناس زنان، نظر دیگری دارد؛ او اظهار کرد: درست است که می‌گویند حواستان به سالمندان باشد اما این موضوع به منزله این نیست که به خانه آنها رفت و آمد نکنیم؛ بلکه نباید همه خواهر و برادرها با هم به دیدار آنها بروند؛ حالا که کرونا قرار است مهمان ما باشد، باید با در نظرگرفتن پروتکل‌های بهداشتی، حواسمان به احساسات و عواطف بزرگترهایمان باشد. آنها را تنها نگذاریم. نگذاریم در قرنطینه خانگی غصه بخورند.
* مشکلات سالمندان/ سالمندترین استان کشور
در حال حاضر حدود ۹.۲۸ درصد از جمعیت کشور، سالمند هستند. حدود هشت میلیون نفر جمعیت سالمند در کشور داریم. این درحالیست که این جمعیت در سال ۱۳۵۵ حدود پنج درصد بودند. حال پیش بینی میشود که در سال ۱۴۲۰، جمعیت سالمند به ۲۰ درصد جمعیت کشور برسد، یعنی تعداد سالمندان در کشور دو برابر می شود.
اما سالمندان با چه مشکلاتی مواجه هستند و چه اقداماتی برای آنها در کشور انجام میشود؟ محمد تقی جغتایی مشاور وزیربهداشت در امور توانبخشی در این خصوص اظهار کرد: «یکی از برنامه های وزیر بهداشت “هر خانه یک پایگاه سلامت است”. بر همین اساس، چند پروتکل آماده شده که به صورت پایلوت در چند استان از جمله سمنان و قزوین دنبال می شود. در این برنامه آموزش هایی به یکی از افراد خانواده داده می شود تا بتواند مشکلات سالمندان را کنترل کنند. یکی از این موارد، جلوگیری از افتادن سالمندان است. افتادن باعث شکستگی های استخوانی در سالمندان می شود و دومین مورد، اختلالات حافظه در سالمندان است که در این زمینه به فرد مسؤول در خانواده آموزش هایی داده میشود و در عین حال مراقبت هایی با عنوان کنترل فشار خون، قند خون، تغذیه، دیابت در بستر خدمتی که آماده شده، ارائه می شود».
محسن شتی رئیس اداره سلامت سالمندان وزارت بهداشت نیز گفت: «در شرایط شیوع کرونا دیدیم حتی با اینکه سالمندان نکات بهداشتی را به خوبی رعایت می‌‌کنند، اما بیش از سایرین در معرض خطر هستند. از این رو از معاونت بهداشتی خواستیم در غربالگری های تلفنی سوالات مخصوص سالمندان را افزایش دهند تا بتوانیم سالمندان پرخطر را شناسایی کنیم. امروز شاهد هستیم که دانشگاه ها سالمندان پرخطر تحت پوشش خود را بهتر می شناسند».
رئیس اداره سلامت سالمندان وزارت بهداشت ادامه داد: «استان گیلان سالمندترین استان کشور است. در این استان کاری را با مدل بومی دنبال می کنیم که دستگاه ها کنار هم قرار گیرند تا ببینیم چگونه می توانیم با هماهنگی پاسخگوی نیاز سالمندان باشیم. سالمند تنها نیاز بهداشتی، درمانی ندارد، بلکه نیاز رفاهی هم دارد».
وی با بیان اینکه سالمندی در کشور در حال زنانه شدن است، اظهار کرد: «درصد سالمندان مرد متاهل بیش از سالمندان زن متاهل است، زیرا هم خانم ها امید به زندگی بالاتری دارند و هم شاید زنان سالمند پس از فوت همسر کمتر مجددا ازدواج می کنند. برخی زنان سالمند تنها زندگی می کنند و شاید هم درآمدی نداشته باشند، بنابراین نیازمند توجه ویژه هستند».
* سالمندان باید ورزش کنند
یکی از نکات مهم درباره سالمندان به ویژه در این ایام کرونایی و در خانه ماندن آنها، ورزش کردن است؛ باید سالمندان متناسب با شرایط و وضعیت خود ورزش کنند؛ عبدالرحمن اهوازیان فیزیوتراپیست در این خصوص گفت: «طبق نتایج بررسی‌ها، قرنطینه منجر به کاهش فعالیت بدنی شده است؛ باید بدانیم که کم کاری و ضعف عضلات ناشی از دوره‌های بی تحرکی ممکن است منجر به تشدید اتلاف عضلات وابسته به سن، تسریع در پیشرفت سارکوپنی و پیشرفت بیماری های همراه شود».
وی گفت: «مطالعات در برزیل نشان داده است که تنها با پنج تا ده روز عدم فعالیت بدنی، عضلات شروع به جمع شدن و از بین رفتن می کنند؛ مطالعات همچنین نشان داده است سالمندانی که کمتر از 1500 قدم در روز راه می روند، فقط در مدت دو هفته، 4 درصد از بافت عضلانی پاهای خود را از دست می‌دهند؛ همگان به خوبی می دانند توده عضلانی رابطه مستقیمی با میزان قدرت فرد سالمند دارد و ضعیف بودن یک عامل مهم در تخمین میزان بیماری‌های همراه سالمند است».
اهوازیان تصریح کرد: «از سوی دیگر کم تحرکی می تواند منجر به اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن شود و نتیجتا ریسک ابتلا به عفونت افزایش دهد و باعث بروز بیماری هایی مانند بیماری های قلبی عروقی، سرطان و اختلالات التهابی شود که در افراد مسن شایع است؛ با در نظر گرفتن تأثیر عدم تحرک بر سلامت عمومی، استراتژی‌های کاهش اثرات منفی احتمالی قرنطینه از اهمیت فوق العاده ای برخوردار هستند؛ توصیه های مراقبتی برای سالمندان باید شامل توصیه هایی برای وارد کردن فعالیت های سبک در برنامه های روزمره ، تمرکز بر روی کم نشستن و تحرک بیشتر باشد».
این فیزیو تراپیست یادآور شد: «به سالمندان باید تذکر داده شود که برنامه های ورزشی که می توانید، در خانه انجام دهید؛ به ویژه در هنگام قرنطینه در منزل بسیار مهم است؛ این تمرینات روش خوبی برای حفظ یا حتی بهبود سلامت و تحرک است؛ ورزش همچنین به جلوگیری از زمین خوردن که یکی از دلایل عمده معلولیت و بستری شدن در افراد مسن است کمک می کند؛ به سالمندان توصیه می شود حداقل 150 دقیقه فعالیت بدنی هوازی با شدت متوسط یا حداقل 75 دقیقه فعالیت بدنی هوازی با شدت شدید در هفته انجام دهند؛ فعالیت های هوازی باید در دوره های زمانی 10 دقیقه ای انجام شود. سالمندانی که دارای مشکلات حرکتی هستند باید به منظور افزایش تعادل و جلوگیری از سقوط 3 روز در هفته یا بیشتر فعالیت‌های بدنی تعادلی در برنامه خود بگنجانند».
وی افزود: «هنگامی که به دلیل بیماری های خاصی سالمند نمی‌تواند توصیه های ایده آل را انجام دهد، باید به میزانی که توانایی ها و شرایط آنها اجازه می دهد از نظر جسمی فعال باشند؛ یادمان نرود که فیزیوتراپی یکی از ضرورت های مهم دوران سالمندی است و لازم است هر خانواده‌ای که داری سالمند است با یک فیزیوتراپیست جهت مشکلات حرکتی و جسمی که ناشی از کم تحرکی دوران سالمندی است در ارتباط باشد».
* حقوق بازنشستگان کشوری بالای ۴ میلیون تومان میشود
یکی از گلایه‌های بازنشستگان به حقوقشان بر می‌گردد؛ معیشت آنها بسیار مهم است و نمی‌خواهند بعد از سال‌ها که سرشان بالا بوده و هیچوقت دست جلوی کسی دراز نکردند، حالا محتاج باشند؛ در این راستا محمد شریعتمداری وزیر تعاون کار و رفاه اجتماعی در خصوص حقوق بازنشستگان کشوری، اظهار کرد: «با توجه به وجود طبقات شغلی متفاوت، یک تفاهم نامه‌ای بین سازمان امور استخدامی و رئیس سازمان برنامه و بودجه امضا شده که به ما ابلاغ کردند تا بر اساس مدل مطرح شده، همسان سازی را اجرا کنیم».
وی با بیان اینکه ۹۰ درصد حقوق خالص دریافتی کارکنان بازنشسته را در همین چارچوب پرداخت می‌کنیم، گفت: «تغییر گسترده‌ای درپرداخت حقوق بازنشستگان داشتیم که ۸۴ درصد رشد پیدا کرده است و پرداخت ۲ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان به بالای ۴ میلیون تومان خواهد رسید و از همین مهرماه اجرا میشود».
به گزارش فارس، حواسمان به سالمندان باشد و در این روزهای کرونایی باید بیشتر مراقبشان باشیم؛ مبادا داروهایشان تمام شود و یادمان برود که برایشان دارو بگیریم؛ مبادا یادمان برود که باید حالشان را بپرسیم و جویای احوالشان باشیم؛ مبادا آنقدر درگیر کارهای خودمان باشیم که غافل از آنها شویم و مبادا آنقدر در دیدار با آنها از مشکلاتمان بگوییم که حرف‌های دلشان را به زبان نیاورند و دردشان را مخفی کنند. حواسمان به پدربزرگ و مادربزرگ دوست داشتنی‌مان باشد.
به گزارش فارس، برخی مخاطبان این خبرگزاری در سامانه فارس من، با درج پویشی تحت عنوان «در دوران شیوع کرونا به کمک سالمندان و نیازمندان بشتابیم» و «لزوم توجه به معیشت و تکریم سالمندان» خواستار پیگیری این موضوعات هستند.فارس
