بررسی‌ها نشان داد که مولکول‌های گوگرد تا ۵۰۰۰ برابر موثرتر از واکنشگر آلمان هستند. این نتایج هنوز در مراحل ابتدایی هستند و این که بگوییم که داروی ضد ویروسی برای مقابله با کروناویروس کشف کرده‌ایم، فقط در حد یک حدس است.
به گزارش روزانه نیوز و به نقل از ساینس‌دیلی، برخی از ویروس‌ها می‌توانند به واسطه مکانیسمی که مولکول‌های آلی گوگرد را درگیر می‌کند، به درون سلول راه یابند. شیمی‌دانان “دانشگاه ژنو”(UNIGE) سوئیس، مهارکننده‌های موثری را کشف کرده‌اند که می‌توانند جلوی جذب کروناویروس را بگیرند.
گروه پژوهشی، مهارکننده‌هایی را شناسایی کرده‌اند که ۵۰۰۰ برابر موثرتر از متداول‌ترین نوع مهارکننده‌های کنونی هستند. آزمایش‌های پیش‌بالینی نشان داده‌اند که این مهارکننده‌ها می‌توانند راه ورود ویروس‌های منتشرکننده پروتئین کروناویروس را به سلول مسدود کنند. این پژوهش، راه را برای پژوهش در مورد داروهای ضد ویروسی جدید هموار می‌سازد.
“استفان ماتیل”(Stefan Matile)، گفت: واکنش‌ها، واکنش‌های شیمیایی خاصی هستند زیرا می‌توانند حالت را به صورت پویا تغییر دهند. در واقع، پیوندهای کووالانسی براساس تقسیم الکترون بین دو اتم و با توجه به شرایط، آزادانه بین اتم‌های گوگرد در نوسان قرار می‌گیرند.
پژوهشگران بخش شیمی آلی دانشگاه ژنو افزودند:جستجوی یک مهارکننده احتمالی را آغاز کردند که بتواند یک آنتی‌ویروس کارآمد در برابر کروناویروس باشد. آنها به بررسی مهارکننده‌های احتمالی پرداختند و آزمایش‌های درون‌کشتگاهی جذب مولکول‌های گوگرد را با کاوشگرهای فلورسنت انجام دادند تا حضور آنها را درون سلول‌ها با استفاده از “میکروسکوپ فلورسانس”(fluorescence microscopy) ارزیابی کنند.
ترکیبات گوگرد، در طبیعت وجود دارند و به خصوص در غشای سلول‌های یوکاریوتی و پوشش ویروس‌ها، باکتری‌ها و مواد سمی دیده می‌شوند. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که ترکیبات گوگرد، نقش مهمی در یکی از مکانیسم‌ها موسوم به “جذب به واسطه تیول”(thiol-mediated uptake) بر عهده دارند که به ورود دشوار از بیرون سلول به درون آن را ممکن می‌سازد. این مرحله کلیدی، پیوند دینامیکی میان تیول‌ها و سولفیدها را شامل می‌شود.
ماتیل ادامه داد: هر چیزی که به سلول برسد، می‌تواند به این پیوندهای پویای گوگرد متصل شود. آنها به واسطه فرآیند “درون‌بری” یا “اندوسیتوز”(Endocytosis) و یا انتقال مستقیم از طریق غشای پلاسما، به درون سلول راه پیدا می‌کنند. پژوهش‌هایی که چند سال پیش انجام شده‌اند، نشان می‌دهند که ورود “HIV” و “دیفتری” به واسطه مکانیسمی صورت می‌گیرد که تیول‌ها را شامل می‌شود.
وی افزود: شیمی این فرآیند، به خوبی شناخته شده است اما هیچ کس باور ندارد که این فرآیند می‌تواند در جذب سلولی نقش داشته باشد. نقش تیول‌های غشا در جذب سلولی معمولا با استفاده از “واکنشگر المان”(Ellman’s reagent) صورت می‌گیرد اما این آزمایش همیشه قابل اطمینان نیست زیرا واکنش نسبتا کم واکنشگر المان، با واکنش نسبتا زیاد تیول‌ها و سولفیدها مواجه می‌شود.
همچنین این پژوهش، در مجله “Chemical Science” به چاپ رسید./ایسنا
