یک کارشناس صنایع‌دستی بر این باور است که به طور کلی هشدارهای مکرر درباره داشتن بخش پشتیبانی در حوزه صنایع دستی، نشنیده گرفته می‌شود و نداشتن یک بانک جامعه اطلاعاتی از هنرمندان و نبود صندوق حمایتی مالی از مهمترین مشکلات این حوزه است. تا زمانی که این مشکلات برطرف نشود هم وضع صنایع‌دستی همین آش است و همین کاسه!
به گزارش روزانه نیوز و به نقل از حسین بختیاری، رییس هیات مدیره و مدیرعامل مجمع ملی هنرمندان و صنعتگران صنایع دستی درباره وضعیت این روزهای هنرمندان و صنعتگران صنایع‌دستی با توجه به شیوع ویروس کرونا و کساد بازار این حوزه، اظهار کرد: متاسفانه همواره به دلیل بی‌برنامگی دستگاه‌های متولی با مشکلاتی در حوزه‌های اجتماعی و اقتصادی صنایع‌دستی مواجه هستیم؛ این درحالی است بحران کرونا می‌توانست حتی فرصتی باشد برای خدمت بهتر به هنرمندان صنایع دستی.
او با اشاره به لزوم آماده بودن نهادهای مسوول در مواجهه با بحران‌هایی همچون شیوع جهانی ویروس کرونا، خاطرنشان کرد: متاسفانه هشدارهای مکرر درباره داشتن بخش پشتیبانی در حوزه صنایع‌دستی، نشنیده گرفته می‌شود. به عنوان مثال نداشتن یک بانک جامعه اطلاعاتی از هنرمندان صنایع‌دستی بزرگترین معضلی است این حوزه را همواره مورد تهدید قرار داده است. از سوی دیگر صندوق حمایتی نیز وجود ندارد که بتواند در مواقع بحرانی حداقل‌ها را تامین کند و تولید و توزیع صنایع‌دستی را از بحران‌ها عبور دهد. تا زمانی که این اتفاق‌های لازم رخ ندهد و دستگاه‌های متولی پیگیر نباشند، کمترین خطرها بیشترین آسیب‌ها را به دنبال خواهد داشت.
مدیرعامل مجمع ملی هنرمندان و صنعتگران صنایع‌دستی با تاکید بر اینکه صندوق فعال و کارآمدی برای حمایت مالی از هنرمندان صنایع‌دستی وجود ندارد، تصریح کرد: البته صندوق‌هایی با این عنوان عنوان وجود دارند، اما از کارآمدی لازم برخوردار نیستند؛ به عنوان مثال آیین‌نامه اجرایی صندوق توسعه را ما به همراه بخشی از تشکل‌ها و افراد حوزه دولتی نوشتیم که تصویب شد؛ اما متاسفانه مدتی بعد دولتی‌ها بدون اطلاع برخی از مفاد، این آیین‌نامه را به گونه‌ای که مورد نظر خودشان بود تغییر دادند، تصویب کردند و الان آن را اجرا می‌کنند؛ و به همین دلیل است که تاکنون این صندوق هیچ حمایتی از هنرمندان صنایع‌دستی انجام نداده است و بعد از کرونا نیز از این صندوق به هنرمندان صنایع‌دستی کمکی نشد.
بختیاری یادآور شد: شاید بتوان اینگونه نتیجه گرفت که تا زمانی که مسئولان به دغدغه‌های معیشیتی هنرمندان بی‌توجه هستند و نمی‌توانند شرایط تولید، توزیع و بازرگانی صنایع‌دستی را درک و برای آن برنامه ارائه کنند و توجهی هم به بخش‌های خصوصی و تشکل‌ها و نظرات کارشناسان ندارند، همین آش است و همین کاسه! نتیجه هم این می‌شود که باید نظاره‌گر باشیم که در یک شهری مبلغ ۲۰۰ هزار تومان به یک هنرمند صنایع‌دستی کمک می‌شود؛ چرا هنرمند صنایع‌دستی را تا این اندازه مستضعف نگه داریم و بعد به او ۲۰۰ هزار تومان کمک کنیم! آن هم در شرایطی که با این مبلغ حتی نمی‌شود بخش کوچکی از مایحتاج زندگی را تهیه کرد.
این کارشناس صنایع‌دستی اظهار کرد: مشکل امروز صنایع‌دستی فقط بحران کرونا نیست، بلکه نداشتن برنامه ریزی مناسب، ما را به این شرایط دچار کرده است. میراث چند هزاران ساله ما توسط هنرمندان خلاق صنایع‌دستی زنده نگه داشته شده است. تنها گلوگاه عبور از این مشکل دستگاه‌های متولی و مسئولانی است که در جایگاه خودشان قرار نگرفته‌اند و توجهی به دغدغه های هنرمندان صنایع‌دستی ندارند. /ایسنا
